CZY SZCZEPIĆ SIĘ PRZECIWKO GRYPIE?

 

            Przed grypą nie uciekniesz!

            Jedno kichnięcie to ok. 3000 kropelek z wirusem pędzącym 167km/h.

            Najczęstszymi powikłaniami grypy są zapalenie płuc, oskrzeli, zatok przynosowych. Niebezpieczne dla życia zapalenie mięśnia sercowego, mięśni, opon mózgowo-rdzeniowych
oraz encefalopatia uszkodzenie mózgu.

            Szczepienia przeciwko grypie są najskuteczniejszą i najtańszą strategią zapobiegania grypie. Zapobiegają zachorowaniom w grupie 40-70% zdrowych osób poniżej 65-go roku życia.

            Zgodnie z zaleceniami WHO i wielu towarzystw naukowych, szczepienie przeciwko grypie, powinno obejmować zdrowe dzieci w wieku przedszkolnym, szkolnym, osoby starsze, pacjentów
z grup podwyższonego ryzyka, bez względu na wiek, kobiety w ciąży oraz pracowników ważnych służb społecznych.

            Szczepienie przeciw grypie starszych pacjentów z przewlekłą choroba płuc obniża o ponad 50% liczbę przyjęć do szpitala, z powodu zapalenia płuc i grypy oraz liczbę powikłań pogrypowych i o 70% zgonów z różnych przyczyn.

            Szczepienia przeciw grypie można realizować w czasie trwania całego sezonu grypowego. Jednak wybierając miesiąc, w którym zaszczepimy się przeciwko grypie, należy brać pod uwagę czas potrzebny na wykształcenie odporności, czyli ok. 2-3 tygodnie.

            Optymalny czas, który wybieramy na szczepienie przeciw grypie, powinien wyprzedzać szczyt zachorowań, dotyczy to szczególnie osób z grup podwyższonego ryzyka zachorowania
na grypę.

            Rola szczepienia na grypę szczególnie ważna jest w przypadku dzieci. Placówki, do jakich uczęszczają dzieci, to doskonałe miejsca do rozprzestrzeniania się wirusów. Dziecko może
się zarazić nie tylko od kolegów, lecz także od rodziców, przechodniów podczas spacerów, zakupów w sklepie.

            Inaktywowane szczepionki przeciw grypie są bezpieczne. Nie są one w stanie wywołać choroby, ponieważ zawierają jedynie fragmenty zabitego wirusa, które nie są zdolne
do namnażania.

            Zasada działania szczepionek polega na imitowaniu naturalnej infekcji po to, żeby nauczyć układ odpornościowy osoby szczepionej, radzenia sobie z prawdziwą infekcją. Po podaniu szczepionki zadziałają takie same naturalne mechanizmy obronne, jak w przypadku kontaktu
z patogenem. Szczepionka powoduje, że w momencie wniknięcia chorobotwórczego wirusa, układ odpornościowy już doskonale zna  „wroga” i wie , co ma robić.

            Inaktywowane szczepionki przeciw grypie mogą powodować niepożądane odczyny poszczepienne, których nie należy utożsamiać z zachorowaniem na grypę. Odczyny te mogą mieć charakter reakcji miejscowych, tj:

  • zaczerwienienie,
  • bolesność i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, utrzymujący się do 2-3 dni,
  • objawy grypopodobne, tj. ból głowy, mięśni, gorączka, złe samopoczucie występują rzadziej i ustępują po kilku dniach,

            W badaniach klinicznych ciężkie niepożądane odczyny poszczepienne obserwowano
u mniej niż 1% pacjentów.

            Każda choroba wiąże się zazwyczaj z koniecznością wykupienia zaleconych przez lekarza leków. A to może stanowić dość duży wydatek, zwłaszcza gdy dojdzie do powikłań, koszty znacznie wzrastają. Szczególnie, gdy są one na tyle ciężkie, że poza leczeniem, konieczna jest również rehabilitacja, która pozwoli dojść do pełni zdrowia i sprawności.

            Każdego roku skład szczepionki przeciw grypie się zmienia. Firmy farmaceutyczne, które są odpowiedzialne za ich wytworzenie, opracowują skład na podstawie wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia. Zmiany mają na celu lepszą ochronę przed zachorowaniem, a wytyczne wynikają ze zgromadzonych danych i z przewidywanych możliwości mutacji wirusów grypy
w danym sezonie.