• Zadzwoń
  • 081 759 41 66

Poniedziałek - Piątek 8.00 - 18.00

Informacje - dla Pacjenta

Komunikat dla Świadczeniodawców — przypomnienie podstawowych zasad obowiązujących przy realizacji umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej

W związku ze zgłaszanym interwencjami w sprawie braku przestrzegania przez Świadczeniodawców obowiązujących warunków realizacji umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej Lubelski Odział Wojewódzki przypomina podstawowe zasady w tym zakresie.


Wystawianie pacjentowi skierowania na konsultacje/Przejecie leczenia przez poradnie specjalistyczną.

Każdy lekarz ubezpieczenia zdrowotnego ma możliwość wystawienia pacjentowi, w uzasadnionych medycznie przypadkach, skierowania do poradni specjalistycznej. Skierowanie może być wystawione w celu skonsultowania pacjenta lub przejęcia do leczenia. W przypadku konieczności konsultacji/ przejęcia do leczenia pacjenta przez inną poradnię specjalistyczną — skierowanie powinno być wystawione przez lekarza z poradni specjalistycznej, który stwierdza taką potrzebę (1). Bezpodstawne w opisanej sytuacji jest kierowanie pacjenta po skierowanie do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ).

Ponadto w związku z licznymi sygnałami dotyczącymi odmowy przyjęcia pacjentów do poradni o nazwie innej niż literalnie wskazana na skierowaniu Lubelski OW NFZ przypomina, że zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Zdrowia z dnia 8 marca 2021 r. w przypadku wyżej przytoczonej sytuacji możliwe jest przyjęcie pacjenta jeżeli dana poradnia realizuje zakres świadczeń ❑ zbliżonej specjalności medycznej, który pozwala na realizację tych świadczeń, a wynikają one z problemu zwrotnego określonego na skierowaniu do poradni specjalistycznej, czy też dołączonej dokumentacji medycznej.

Przykładowo, w sytuacji gdy na skierowaniu została wpisana poradnia chirurgii ogólnej, natomiast rozpoznanie główne (ICD-10) wpisane na skierowaniu oraz przekazana dokumentacja medyczna wskazują na możliwość udzielenia świadczenia pacjentowi w poradni chirurgii onkologicznej. Podobnie jest w przypadku skierowania do poradni endokrynologicznej, gdzie rozpoznany problem zdrowotny wskazuje na konieczność udzielenia świadczenia w poradni leczenia niepłodności, czy też przyjęcia pacjenta w poradni chirurgii urazowo-ortopedycznej, w przypadku posiadania skierowania do poradni chirurgicznej.

 

Ważność wystawianych skierowań na leczenie pacjenta/badania diagnostyczne

Obowiązujące przepisy prawa nie precyzują okresu ważności skierowań na leczenie szpitalne, w poradniach specjalistycznych, jak również na badania diagnostyczne. Wyznacznikiem ważności skierowania jest stwierdzony u pacjenta problem medyczny. Skierowanie zachowuje ważność tak długo, jak długo są aktualne przesłanki wskazujące na potrzebę podjęcia działań diagnostycznych lub terapeutycznych.

Wyjątkiem jest:

  • Skierowanie na rehabilitację leczniczą — fizjoterapia ambulatoryjna, która traci ważność jeżeli nie zostanie zarejestrowana w zakładzie rehabilitacji w terminie 30 dni od daty wystawienia (2).

O ciągłości leczenia pacjenta w poradni specjalistycznej decyduje lekarz prowadzący, wyznaczając pacjentowi kolejne terminy wizyt. W przedstawionej sytuacji nie ma konieczności zgłaszania się pacjenta na kolejna wizytę ze skierowaniem. Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego decyduje o konieczności kolejnej wizyty pacjenta, odnotowując ten fakt w dokumentacji medycznej.

W przypadku zgłoszenia się pacjenta do poradni specjalistycznej z tym samym problemem zdrowotnym, po upływie znacznego okresu czasu (powyżej 2 lat), który nie był uzgodniony wcześniej z lekarzem, wymagane jest dostarczenie przez pacjenta skierowania potwierdzającego zasadność leczenia specjalistycznego.

Lekarz z poradni specjalistycznej po udzieleniu świadczenia pacjentowi tzw. „pierwszorazowemu" zobowiązany jest do przekazania pisemnej informacji dla lekarza kierującego/POZ wg obowiązującego w tym zakresie wzoru (3).

Kompleksowość udzielania świadczeń

Świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy, w szczególności obejmujący wykonanie niezbędnych badań, w tym badań laboratoryjnych i diagnostyki obrazowej, oraz procedur medycznych związanych z udzielaniem tych świadczeń.

Lekarz kierujący na badania, w tym tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego, jest zobowiązany do zachowania należytej staranności i stosowania dobrej praktyki lekarskiej. W związku z powyższym, w sytuacji kiedy na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta specjalista kieruje na nie osobę z grupy ryzyka, powinien wykonać niezbędne badania, w tym np. oznaczenie poziomu stężenia kreatyniny. Powyższe wynika z rozporządzenia (4) zgodnie z którym osoba kierująca na badanie lub konsultację przekazuje podmiotowi, do którego kieruje pacjenta wraz ze skierowaniem w szczególności: rozpoznanie ustalone przez lekarza kierującego lub wyniki badań diagnostycznych, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia badania lub konsultacji. Z kolei zgodnie z wytycznymi opublikowanymi przez ESUR (European Society of Urogenital Radiology) w przypadku konieczności podania

środka kontrastowego zaleca się określenie poziomu kreatyniny, frakcji przesączenia kłębkowego lub mocznika. Obligatoryjność tych wytycznych wynika z faktu, że przestrzeganie ich chroni pacjenta przed niepożądanym działaniem środka kontrastowego i wystąpieniem powikłań.

Podsumowując: każdy pacjent kierowany do badania TK/MR z podaniem dożylnego środka

kontrastowego powinien być oceniony przez lekarza kierującego pod kontem ryzyka wystąpienia powikłań. U wszystkich pacjentów wysokiego ryzyka należy wykonać niezbędne badania, a ich wyniki przekazać wraz ze skierowaniem podmiotowi, do którego kierowany jest pacjent. Za wykonanie i sfinansowanie tych badań odpowiada lekarz kierujący pacjenta na tomografię komputerową i rezonans magnetyczny. W tym miejscu należy wskazać, że lekarz POZ nie może wystawić skierowania na badania rezonansu magnetycznego czy też tomografii komputerowej.

  • W przypadku wystawienia pacjentowi skierowania do poradni specjalistycznej , na leczenie szpitalne, lekarz kierujący powinien do skierowania dołączyć m.in. wyniki badań stanowiących podstawę postawienia rozpoznania i wystawienia skierowania (1).

Natomiast wszelkie badania diagnostyczne, które są niezbędne Świadczeniodawcy do przeprowadzenia zabiegu operacyjnego powinny być zrealizowane na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza z oddziału szpitalnego. Niedopuszczalną praktyką jest odsyłanie pacjentów po skierowanie na wymagane, w przypadku zabiegu operacyjnego, badania do lekarza kierującego na leczenie szpitalne.

  • Świadczeniodawca wydaje Świadczeniobiorcy po zakończeniu leczenia szpitalnego, a także w przypadku udzielenia świadczenia w szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć, stosownie do zaistniałej sytuacji, niezależnie od karty informacyjnej, m.in. następujące m.in. dokumenty:
  • Skierowanie na świadczenia zalecone w karcie informacyjnej, w tym na ambulatoryjne badania diagnostyczne kosztochłonne (ASDK)
  • Recepty na leki i zlecenia na środki pomocnicze lub wyroby medyczne będące środkami ortopedycznymi zlecone w karcie informacyjnej.

 

Każdy lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, stwierdzając niezdolność pacjenta do pracy powinien wystawić mu stosowne zaświadczenie. Dlatego też odsyłanie pacjenta w opisanej sytuacji do lekarza POZ nie powinno mieć miejsca.

Podstawa prawna:

  • Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 320 ze zm.)
  • Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej (Dz.U. z 2021 r. poz.265)
  • Zarządzenie Nr 182/2019/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 31 grudnia 2019 w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: ambulatoryjna opieka specjalistyczna
  • Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz.U. z 2020 r., poz.666)